آن حسین

لبان خشک شده طفل شیرخوار به دنبال قطره آبی بود…
فرات موج می زد و در سینه صحرا می خروشید. تیری سینههوا را شکافت و بر گردن طفل نشست. طفلِ شیرخوار دستـشرا از قنداق خارج کرد و تاریخ و همه انسان ها را مخاطبقرار داد… به چه جرمی؟!
قطرات خون سینه امام حسین علیهالسلام را گلگون می کند.
پدر دستش را از خون پر می کند و به آسمان می پاشد.
قطراتِ خون به سمت آسمانها صعود می کند و حجابها را در مینوردد و همه قانون های زمین را بر هم می زند…
امام حسین علیه السلام زیر لب میفرماید:
ـ این مصیبت بر من آسان است چرا که در محضر خداست.
صدای ملائک به گوش میرسد:
ـ ای حسین، طفل را رها کن او در بهشت دایهای دارد.